„W muzeum opiekunowie zbiorów pokazali nam przekrój próbek wzorów: od połowy XIX wieku do lat 80. XX wieku. Jednak największym olśnieniem okazały się te z międzywojnia. Uderzyło nas, jak są różnorodne – równie dobrze mogłyby zostać zaprojektowane w latach 50., 60., 70. i teraz. Postanowiłyśmy skupić się właśnie na nich. Po obejrzeniu każdej dostępnej próbki z tego okresu, do testów wybraliśmy 25 wzorów.” Wtedy dla Pawła Palikota zaczęła się praca niemalże zegarmistrzowska – odtwarzał wzory tkanin nie z wielkich bel materiału, a z maleńkich pięciocentymetrowych kawałków materiałów. „Czyli tak naprawdę od nowa je rysował, multiplikował, nadawał nową kolorystykę i dodawał „drukarskie” smaczki, które oddają klimat materiałów z dawnych lat.”

 

Paweł Palikot: Nie było dróg na skróty. Chcieliśmy oddać nie tylko zamysł artystek plastyczek i artystów plastyków, ale też to, jak kiedyś farba zachowywała się przy druku na materiale

Kiedy Antosia i Klara zobaczyły pierwsze próby graficznych poczynań Pawła Palikota, postanowiły zaprojektować inne wzory ubrań niż dotychczas. Kimona, obszerne spódnice w stylu boho, garnitury w drobne kwiatki, sukienki z wysokim stanem. Do niektórych ubrań dołączyły maleńkie dzwoneczki. Prace nad kolekcją trwały półtora roku. Ubrania uszyły polskie szwalnie.

Łza się w oku kręci, bo patrząc na te materiały, nie sposób nie wrócić pamięcią do babcinego fartucha czy matczynej bluzki.

Sesja zdjęciowa znakomitej Weroniki Ławniczak spójnie dopięła całość koncepcji, bo odbyła się także na terenie Centralnego Muzeum Włókiennictwa, między innymi na tle domów zamieszkiwanych przez dawnych rzemieślników i pracowników łódzkich fabryk.

 

 

Obejrzyj kolekcję

Fotografie: Weronika Ławniczak
Produkcja sesji: Maria Pułaska
Stylizacja: Klara Kowtun, Paweł Zasim
Włosy: Bartek Satora
Makijaż: Iza Kućmierowska