Kultura: Wielki powrót Fotofestiwalu
Co takiego kryje się za potrzebą gromadzenia, posiadania i katalogowania fotografii? Czy kolekcjonowanie może przerodzić się w obsesję? Co stanowi o wartości fotografii, które chcemy zatrzymać przy sobie? Znamy nowe daty Fotofestiwalu! Spotkajmy się w Łodzi między 6 a 23 sierpnia. Program skupiać się będzie wokół nietypowych, autorskich, odważnych kolekcji fotograficznych. Wystawy w tym roku będą dostępne także w wersji online.
Dzięki determinacji i wsparciu partnerów, artystów i kuratorów tegoroczna edycja Międzynarodowego Festiwalu Fotografii w Łodzi odbędzie się tradycyjnie w pofabrycznych przestrzeniach Art_Inkubatora – dwa miesiące później od planowanej daty – między 6 a 23 sierpnia. Ze względów bezpieczeństwa program wydarzenia skupi się głównie na wystawach, spotkania z widownią zostaną ograniczone i przeniesione do Internetu, widownię czeka jednak także parę wydarzeń specjalnych. Dwie ekspozycje – w Muzeum Sztuki ms1 i budynku uniwersyteckim Motyl UŁ – zostaną otwarte jesienią. Wystawy, na jakie w tym roku organizatorzy zapraszają do Łodzi, skupiają się wokół tematu kolekcjonowania – jako sztuki, nawyku, pasji, a czasem obsesji.
Podczas tegorocznej edycji Fotofestiwalu poznamy sylwetki niezwykłych kolekcjonerów. Wszyscy z nich przez lata budowali unikatowe zbiory – autorskie, oparte o niekonwencjonalne kryteria i często pochodzące z zaskakujących źródeł. Dzięki ich determinacji i oryginalnemu gustowi powstały nieoczywiste opowieści o współczesnym społeczeństwie i przełomowych momentach w historii XX i XXI wieku. Obok fotografii amatorskiej pojawią się prace prezentowane w prestiżowych światowych muzeach i podczas wielu międzynarodowych festiwali. Wspólnym mianownikiem wszystkich wystaw jest m.in. to, że sami kolekcjonerzy wcielą się w rolę głównych narratorów i kuratorów.
„oo’s & iii’s” to wybór prac z dwóch kolekcji nowojorskiego kuratora W.M. Hunta: „Dancing Bear” („Tańczący niedźwiedź”), na którą składają się magiczne, intrygujące fotografie ludzi z zamkniętymi, przysłoniętymi bądź z innego powodu niewidocznymi oczami oraz z kolekcji „Blind Pirate” („Ślepy pirat”), która jest zbiorem pochodzących sprzed 1950 r. fotografii rozmaitych grup, m.in. amerykańskich żołnierzy, robotników czy studentów. Efekt? Parada kształtów, w której oczy, głowy i twarze układają się na kształt tytułowych „oo”, zaś niemal bliźniaczych sobie ludzkich sylwetek jest tak dużo, że przypominają litery „ii” z drugiej części tytułu. W kolekcjach Hunta zdjęcia znalezione w pobliskim sklepie ze starociami pojawiają się tuż obok prac takich artystów jak Diane Arbus czy Robert Frank.
Jean-Marie Donat poszukuje wyłącznie zdjęć amatorskich. Zbiera je na pchlich targach na całym świecie, znajduje w Internecie i tworzy kompilacje publikowane w formie książek fotograficznych. Zdjęcia najczęściej łączą powtarzające się motywy: mężczyźni prężący się przy samochodach, wydrapane twarze nielubianych osób, wakacyjne portrety rodzinne z „białym niedźwiedziem”. Wszystko to składa się na zabawny i gorzki zarazem autoportret świata w XX wieku.
Dopełnieniem międzynarodowej części programu głównego festiwalu będzie węgierska kolekcja Fortepan, której twórcą jest Miklós Tamási. Ten wnikliwie opracowany kuratorsko przez Istvána Virágvölgyi z Robert Capa Center w Budapeszcie zbiór fotografii stanowi obecnie jeden z najciekawszych cyfrowych archiwów fotografii wernakularnej, jaki został udostępniony w Internecie. A wszystko rozpoczęło się od torby zdjęć znalezionej w koszu na śmieci. Kolekcja składająca się obecnie z setek tysięcy zdjęć, które trafiły tam z piwnic, śmietników, antykwariatów, ale także zostały przekazane przez prywatne osoby i instytucje – od początku swojego istnienia udowadnia, że w każdej rodzinie jest uzdolniony artysta.
Wystawą zamykającą – nietypowo, bo na jesień – program festiwalu będzie zaprezentowana w Muzeum Sztuki w Łodzi wybitna kolekcja, którą przez ponad 30 lat tworzył znany francuski popularyzator sztuki oraz marszand – Antoine de Galbert, założyciel prywatnego muzeum La Maison Rouge w Paryżu. W jego zbiorach znajduje się ponad trzy tysiące eksponatów. Kolekcjoner znany jest z nietypowego podejścia do ekspozycji swoich prac. Jedna z jego poprzednich wystaw zatytułowana „Ściana” została przygotowana we współpracy z specjalistą IT, przy użyciu „metody Monte-Carlo”. Losowo wygenerowany algorytm wybierał prace wyłącznie na podstawie dwóch wskaźników: wielkości obrazu i numeru inwentarza. Dla Fotofestiwalu Antoine de Galbert przygotował kuratorską wystawę pt. „Płonący dom”, która pokazuje współczesny świat w kryzysie. Znajdą się na niej prace artystów zaangażowanych politycznie i społecznie, wśród nich m.in.: Christian Boltanski, Boris Mikhailov, Jonathan Horowitz, David Goldblatt, Mikhael Subotzky, Yoho Tsuda.
W programie festiwalu znajdzie się jak zawsze wystawa Programu Otwartego (wcześniej Grand Prix Fotofestiwal) – wynik corocznego naboru i pracy z międzynarodowym jury. Projekty szóstki wybranych artystów prezentują najbardziej aktualne nurty i tematy współczesnej fotografii. Poruszają zagadnienia takie jak: fabryki selfie w USA, polska przedwojenna emigracja w Ameryce Południowej, obozy militarne dla dzieci i młodzieży w Europie Wschodniej czy problem odpadów promieniotwórczych – prezentuje przekrój najciekawszych i najbardziej aktualnych nurtów we współczesnej fotografii. W tym roku pokazane będą prace twórców: Jorge Fuembuena, Kata Geibl, Máté Bartha, Marcel Rickli, Katarzyna i Marianna Wąsowskie i Sheili Weiler.
Organizatorzy – w odpowiedzi na sytuację w kraju i na świecie – zdecydowali się ograniczyć liczbę spotkań z widownią, część przenieść do sieci, a także zmniejszyć cenę biletu do symbolicznej opłaty. Program tegorocznej edycji zachęca do tego, aby poświęcić więcej czasu na obcowanie z wystawami i wyjątkowymi przestrzeniami unikalnej Łodzi. Skłania do tego także fakt, że centrum festiwalowym od 21 sierpnia odbędzie się Międzynarodowy Festiwal Teatralny Retroperspektywy o temacie: CIAŁO/PAMIĘĆ/HISTORIA. Na Tymienieckiego 3 kultura zagości w sierpniu w wielu formach.