TWIN .digital collective wraz z Panami Programistami stworzyli aplikację na smartwacha oraz stronę www, dzięki którym partnerka/partner osoby noszącej zegarek mógł monitorować jej/jego puls. Do udziału w eksperymencie zaprosili kilka par – osób w stałych związkach, ale mieszkających osobno. Każda z nich zgodziła się nosić smartwatch z zainstalowaną na nim aplikacją i dostała dostęp do danych z aplikacji swojego partnera. Puls osoby noszącej zegarek zapisywany był w formie wykresów. W momencie, w którym przekraczał średnią (ok. 90 uderzeń na minutę), osoba monitorująca otrzymywała powiadomienie na telefon. Mogła zinterpretować szybszy puls swojego partnera/partnerki, wybierając jedną z opcji z predefiniowanej listy: ekscytacja, stres, aktywność seksualna lub sportowa, spożyte substancje psychostymulujące.

Aplikacje projektowane na smartwatche są zdolne nieustannie monitorować puls użytkownika. Z niego natomiast wyczytać można informacje o Twojej aktywności seksualnej, stanie zdrowia, nastroju oraz o tym, czy i jakie środki stymulujące zażywasz. Po połączeniu tych danych z innymi informacjami na temat ciała, dotyczącymi np. płci, wieku, wagi, cyklu menstruacyjnego, powstanie szczegółowy raport aktywności i stanu psychofizycznego osoby. „Za każdym razem, gdy akceptujesz politykę prywatności, dostęp do najintymniejszych danych dajesz nie tylko twórcom aplikacji, ale także ich komercyjnym partnerom” – komentuje Karolina Iwańska z Fundacji Panoptykon. „Twoje dane osobowe, w tym dane wrażliwe, mogą zostać sprzedane tzw. brokerom danych, którzy gromadzą osobiste informacje o użytkownikach sieci. Stamtąd trafiają do reklamodawców, którzy dzięki pozyskanym informacjom targetują odpowiednio swoje usługi – kierując do Ciebie reklamy skrojone na »miarę Twoich potrzeb«. To cenna wiedza. Na przykład informacja o tym, czy kobieta jest w ciąży kilkakrotnie zwiększa rynkową wartość jej danych. Według Yuvala Harariego – autora bestsellerowych „Sapiens. Od zwierząt do bogów” i „21 lekcji na XXI wiek” – „(…) Jednym z problemów, przed którymi stoimy, gdy zastanawiamy nad naszym stosunkiem do nadzoru, jest to, że nikt nie wie na pewno, w jaki sposób już jesteśmy monitorowani i co nowego pojawi się w następnych latach. Technologia kontroli rozwija się w zawrotnym tempie, a to, co dziesięć lat temu wydawało się science fiction, dziś jest wczorajszym newsem. (…) Gniew, radość, nuda i miłość są zjawiskami biologicznymi, podobnie jak gorączka i kaszel. Ta sama technologia, która rozpoznaje kaszel, może również rozpoznawać śmiech. Jeśli korporacje i rządy zaczną masowo gromadzić nasze dane biometryczne, poznają nas znacznie lepiej niż my sami i będą w stanie nie tylko przewidywać nasze emocje, ale także nimi manipulować i sprzedawać nam wszystko, co zechcą – od szminki przez auta do polityków.”