Kultura: Zorganizujmy swoją przyszłość
Lista współtwórców programu Zorganizujmy swoją przyszłość, pierwszej edycji Biennale Warszawa, jest długa. Znajduje się na niej ponad 400 nazwisk. Wśród nich badacze i badaczki, intelektualistki i intelektualiści, teatralni twórcy i twórczynie, artystki i artyści wizualni, kompozytorzy i muzycy, kuratorki i kuratorzy projektów performatywnych i wizualnych, reprezentanci i reprezentantki polskich i zagranicznych środowisk aktywistycznych, mieszkanki i mieszkańcy Warszawy, dzieci i młodzież, cudzoziemcy i cudzoziemki pracujący i żyjący w Warszawie. Wszystkie te osoby, zaproszone przez kuratorki i kuratorów poszczególnych bloków programowych do wspólnego przygotowania programu Biennale, zorganizowali i biorą udział w 56 wydarzeniach: spektaklach teatralnych, koncertach, wystawach, wykładach, konferencjach, warsztatach, wycieczkach, pokazach filmowych, kongresach, konwencjach, które zostaną pokazane 108 razy w 16 miejscach w Warszawie. Imponujące! Żeby nie oszaleć w tym kulturalnym urodzaju, spośród programowych atrakcji wybieramy dla was kilka naszych typów.
„W obliczu dramatycznie narastających skutków zmian klimatycznych oraz obojętności rządów i korporacji, które ignorują problem już od kilkudziesięciu lat i nie chcą (najczęściej) brać na siebie jakiejkolwiek odpowiedzialności za istniejący stan rzeczy, ekorolniczki mobilizują swoje środki i wiedzę na rzecz prac naprawczych. Wierzę, że ten front oporu wobec zmian klimatycznych powinien być wzmacniany. Należy się od nich uczyć i intensywnie z nimi współpracować.
Obserwując ich praktyki, nieuchronnie zadajesz sobie pytanie o to, jak te rolnicze społeczności organizują sobie życie i współistnieją z naturą oraz gatunkami innymi niż ludzki, utrzymując jednocześnie swoistą równowagę sił bez wzajemnego zakłócania ekosystemów? Jeżeli pomyślimy o ziemi i historii jej nieustannej marginalizacji, niewłaściwego wykorzystywania i wyjaławiania – jakie można sobie wyobrazić na to remedium? Czy „uprawiając” ziemię, możemy na powrót wejść z nią w koegzystencję, i czy mamy szanse na jej zrównoważone przetwarzanie i „naprawę”? Wierzę, że tak, poprzez jednoczesne uzdrowienie ciała i odnowienie związku z Ziemią.” – mówi Marwa Arsanios, członkini-założycielka organizacji artystycznej i projektu badawczego space 98weeks.
Marwa Arsanios
Konwencja Rolniczek, która odbędzie się 14 czerwca w Biennale Warszawa przyjmie formę zgromadzenia ekorolniczek z Syrii, Libanu, Meksyku, Kolumbii, Francji i Polski. Podzielą się one wiedzą zdobytą w różnych kooperatywach i społecznościach, będą mówić o stosowanych narzędziach rolniczych i metodach uprawy. Spotkanie rozwinie się w otwarte prezentacje i rozmowy z ekofeministkami, filozofkami, badaczkami i aktywistkami klimatycznymi. Na zakończenie zaprezentowane zostaną dwie części filmu Marwy Arsanios Kto się boi ideologii? oraz koncert zespołu Kompost. Konwencji będzie również towarzyszył chóralny komentarz Chóru Polin, stanowiący jedną ze składowych wielogłosowego manifestu dla przyszłości – utworu, który wybrzmi w całości 23 czerwca.
15 czerwca, Biennale Warszawa
10.00 – 18.00 Konwencja
19.30 Kto się boi ideologii?
20.30 Kompost
Wstęp wolny
————
W ostatnich latach polskie miasta bardzo się zmieniły. W naszym kraju mieszka ponad milion Ukraińców, na rowerach jedzenie rozwożą Hindusi i Pakistańczycy, a puste lokale w centrach miast zamieniają się w restauracje ormiańskie czy gruzińskie. Seanse filmów bollywoodzkich w warszawskim kinie „Luna” wypełniają całą salę. Wydaje się, że rozpuszczenie się monokulturowego charakteru naszego kraju, w jakimś stopniu już nastąpiło. Wystawa artystów zagranicznych mieszkających w Polsce, próbuje odpowiedzieć na pytanie, na ile ten proces ma swoje odbicie w twórczości mieszkających w Polsce artystów. Kuratorem wystawy jest Janek Simon.
Kim Lee
„Na wystawie prezentowane są prace kilkunastu artystów zagranicznych, którzy mieszkają i pracują w Polsce. Członkowie grupy nie mają właściwie żadnego wspólnego mianownika. Część z nich znalazła się w naszym kraju przez przypadek, czasami przez sytuacje osobiste. Za przyjazdem innych stoją bardziej ogólne procesy dziejowe, jak migracje z Wietnamu w latach dziewięćdziesiątych, czy ostatnio z Ukrainy i Białorusi. Artyści ci są z różnych pokoleń i na różne sposoby funkcjonują w instytucjach sztuki. Niektórzy są częścią obiegu międzynarodowego i Polskę traktują jako tanie miejsce do życia, dla innych zaistnienie w polskich galeriach jest ważnym celem. Łączy ich ze sobą relatywny brak widoczności w Polskich instytucjach kultury głównego nurtu i zupełny brak struktur wspierających ich działalność. Wystawa (i towarzyszący jej projekt badawczy) będzie próbowała tę sytuację zmienić, przyglądając się przy okazji bardziej ogólnym warunkom tego typu procesu. Na ile tworzenie, w pewnym sensie taktycznej, kategorii „artyści zagraniczni” jest potrzebne? Podobne pytanie można zadać w przypadku innych wykluczonych grup walczących o uznanie, jak mniejszości seksualne czy etniczne.” – mówi kurator.
W programie otwarcia:
Kim Lee – polskie piosenki
Léann Herlihy – performans
Aleksander Sovtysik – nocny live-act muzyczny
6 czerwca, Biennale Warszawa
19.00 Otwarcie wystawy
Wystawa potrwa do 30 czerwca
———
Ty Downie! – to jedna z najczęstszych obelg stosowanych przez młodzież i dzieci w szkołach. Warsztaty prowadzone przez Daniela Kajewskiego, Justynę Sobczyk i Aleksandra Skotarek skupią się na rozbrojeniu tego określenia poprzez spotkanie z aktorami Teatru 21. Chcemy wesprzeć młodych ludzi wiedzą i doświadczeniem, które uświadomi im, czym są obraźliwe słowa względem drugiej osoby. Celem warsztatów jest otwarcie się na różnorodność i wyjątkowość drugiego człowieka.
Można się jeszcze zapisać na edycję 11 czerwca o 13.00 tutaj
——————-
Katarzyna Szyngiera
Według raportu Urzędu ds. Cudzoziemców, w 2018 roku 4135 osób wnioskowało o udzielenie ochrony międzynarodowej w naszym kraju. W rezultacie 185 osób otrzymało status uchodźcy, 221 ochronę uzupełniającą, a 212 obcokrajowców otrzymało tzw. ochronę krajową (zgoda na pobyt tolerowany lub ze względów humanitarnych). W 11 ośrodkach dla cudzoziemców i poza nimi przebywa około 3000 osób, które ubiegają się o ochronę międzynarodową i zwykle około roku czekają na rozpatrzenie wniosków. W zależności od rodzaju przyznanego statusu, cudzoziemcom przysługuje określony zakres praw i ewentualna zapomoga finansowa.
Do tych informacji z trudem docieramy na stronie internetowej Urzędu ds. Cudzoziemców. Można odnieść wrażenie, że obecność uchodźców i uchodźczyń jest tematem tabu, którego na wszelki wypadek nie poruszamy w przestrzeni publicznej, by nie wywołać burzy. Równocześnie, śledząc dostępne raporty, wyraźnie widzimy, że z roku na rok wzrasta liczba osób objętych ochroną międzynarodową w Polsce.
„Jesteśmy grupą składającą się z uchodźczyń z Iraku, Dagestanu i Tadżykistanu, czeczeńskiej aktywistki oraz polskich aktorek, reżyserki i choreografki. Na scenie będziemy otwarcie rozmawiać o tym, co nas łączy i co nas dzieli: o wspólnych wartościach i radościach, różnicach kulturowych, wzajemnych obawach, indywidualnych planach i marzeniach, rolach i prawach kobiet, tradycyjnych kuchniach i tańcach. Chcemy podkreślić, że uchodźcy i uchodźczynie przyjeżdżają do Polski z doświadczeniem życiowym i zawodowym, nietuzinkowymi umiejętnościami oraz konstruktywnymi planami na przyszłość.” – mówi Katarzyna Szyngiera, reżyserka.
„Uchodźczynie”, Teatr Powszechny im. Zygmunta Hubnera w Warszawie
7 czerwca 19.00
8 czerwca 19.00,
Bilety możecie kupić tutaj
