1. Pra­ca nad czę­ścią drew­nia­ną prze­bie­gła stan­dar­do­wo, bez nie­prze­wi­dzia­nych trud­no­ści. Ha­li­na oczy­ści­ła drew­no ze sta­re­go la­kie­ru, przy­go­to­wa­ła po­wierzch­nię do grun­to­wa­nia, po któ­rym po­kry­ła me­bel bez­barw­nym wod­nym la­kie­rem.

2. Je­śli cho­dzi o ta­pi­cer­kę, ten mo­del był nie­co bar­dziej wy­ma­ga­ją­cy niż prze­cięt­ne krze­sło. Po pierw­sze, war­stwa sta­rej gąb­ki by­ła moc­no stward­nia­ła i Ha­li­na na­mę­czy­ła się, usu­wa­jąc ją dłu­tem i me­ta­lo­wą szczot­ką.

3. Oka­za­ło się, że oczysz­czo­ne sie­dzi­sko nie na­da­je się do od­zy­ska­nia, i trze­ba by­ło wy­ciąć no­we ze sklej­ki.

4. War­stwy ta­pi­cer­ki uło­żo­ne zo­sta­ły stan­dar­do­wo: gąb­ka, fli­ze­li­na, a na wierz­chu tka­ni­na. Prze­waż­nie kła­dzie się jed­ną war­stwę gąb­ki, ale do nie­któ­rych mo­de­li me­bli pa­su­je nie­co bar­dziej wy­pu­kła for­ma i gąb­kę ukła­da się z więk­szej licz­by warstw. Tak wła­śnie by­ło tym ra­zem. Naj­pierw wy­pro­fi­lo­wa­li­śmy mniej­szy ka­wa­łek gąb­ki, do któ­re­go zo­stał na­stęp­nie do­kle­jo­ny ka­wa­łek przy­kry­wa­ją­cy ca­łą po­wierzch­nię. Po­wsta­ła w ten spo­sób nie­wiel­ka gór­ka, któ­ra przy­po­mi­na­ła wer­sję ory­gi­nal­ną.

5. W kształ­cie sie­dzi­ska by­ły dwa za­głę­bie­nia na bocz­ne ele­men­ty opar­cia i w tym miej­scu trud­niej by­ło uło­żyć tka­ni­nę. Na­cię­li­śmy ją umie­jęt­nie, że­by ła­twiej by­ło zro­bić za­głę­bie­nia i po­zo­sta­wi­li­śmy odro­bi­nę lu­zu, że­by tka­ni­na mo­gła się swo­bod­nie uło­żyć w miej­scu sty­ku z bocz­ny­mi ele­men­ta­mi opar­cia.

6. Dość trud­ne by­ło też ta­pi­ce­ro­wa­nie opar­cia, któ­re wy­ma­ga­ło umie­jęt­ne­go roz­ma­so­wa­nia tka­ni­ny i zszy­cia ście­giem kry­tym.

7. Tak pre­zen­tu­je się go­to­we krze­sło po re­no­wa­cji. Do ca­łe­go pro­ce­su nie­zbęd­ne bę­dą: cy­kli­na, dłu­to, igła do szy­cia ście­giem kry­tym, ko­zie ko­pyt­ko, me­ta­lo­wa szczot­ka, me­ta­lo­wy mło­tek, no­życz­ki, pa­pier ścier­ny 120–180 g, pę­dzel, po­bi­jak gu­mo­wy, pół­okrą­gła igła, ści­ski, wy­rzy­nar­ka z brzesz­czo­tem do krzy­wizn 

Mu­sisz za­opa­trzyć się w: bej­cę, gą­becz­kę do bej­cy, gąb­kę ta­pi­cer­ską o gru­bo­ści 3 cm, fli­ze­li­nę, grunt do drew­na, klej do drew­na, ko­łek do drew­na, ni­ci w ko­lo­rze tka­ni­ny obi­cio­wej, la­kier, tka­ni­nę obi­cio­wą

Ko­lej­ność i ro­dzaj czyn­no­ści do wy­ko­na­nia pod­czas re­no­wa­cji krze­sła: de­mon­taż sie­dzi­ska i opar­cia, usu­wa­nie sta­re­go la­kie­ru / cy­kli­no­wa­nie, szli­fo­wa­nie, bej­co­wa­nie, grun­to­wa­nie, la­kie­ro­wa­nie, usu­wa­nie sta­rej ta­pi­cer­ki, do­ra­bia­nie sie­dzi­ska, ta­pi­ce­ro­wa­nie, szy­cie ście­giem kry­tym, mon­taż sie­dzi­ska i opar­cia 

—

Na po­cząt­ku dzia­łal­no­ści sa­ma się ba­łam, że ist­nie­je tyl­ko je­den spo­sób na wy­ko­na­nie da­nej czyn­no­ści. Do­świad­cze­nie po­ka­za­ło, że w pra­cy ręcz­nej jest spo­ro swo­bo­dy, nie­któ­re rze­czy ro­bi się in­tu­icyj­nie, a du­ża część pra­cy opie­ra się na pa­ten­tach i uła­twia­niu so­bie ży­cia – uspo­ka­ja au­tor­ka i chęt­nie dzie­li się swo­imi spryt­ny­mi spo­so­ba­mi na szyb­ką re­no­wa­cję me­bli. A za­tem po­rzuć­cie lę­ki i wy­cią­gnij­cie „chier­ki” oraz „ha­ła­sy” z ko­mó­rek i stry­chów. Do dzie­ła!