Bistro świętej Marty, 2014

Główną inspiracją Daniela Spoerriego jest „sztuka” kulinarna, czyli to, co człowiek je, na czym je, jak aranżuje scenę posiłku, co po sobie zostawia. Jego prace z cyklu Stoły-obrazy  są równocześnie dowcipne, ironiczne i nostalgiczne, a na dodatek zawierają w sobie nutę egzystencjalnego cierpienia związanego z przemijaniem.

Fałszywy stół-pułapka – portret J. A., 2007

Jednak nie tylko jedzenie i postimprezowe krajobrazy inspirowały Spoerriego. Na różnych targach staroci w Wiedniu wybierał stoły handlarzy lub kolekcjonerów, które były dla niego szczególnie interesujące, kupował całość „kompozycji” i następnie ją utrwalał. Powstawały szczątkowe dokumenty czyjegoś życia.

To zostaje! Pchli targ w Wiedniu, sobota, 28 listopada 2015 roku, godz. 17, 2015

Trochę innym zabiegiem, ale też odwołującym się do rytuałów codzienności pojawia się w jego kolażach z cyklu Wyblakła wyrocznia. Spoerri pociął makatki ludowe z wyhaftowanymi sentencjami i z ograniczonej ilości uzyskanych słów starał się ułożyć własne mądrości życiowe.

Ostatnim cyklem, który zostanie pokazany na wystawie w MOCAKu będą Kolekcje. To monotematyczne kompozycje narzędzi wspomagających przetrwanie ducha i ciała oraz odnoszące się do jedzenia i leczenia ale również modlitwy.

Spoerri przerabia i utrwala zastane światy. Z poczuciem humoru oraz z właściwym smakoszom gestem ładnego nadmiaru. Postrzega świat przedmiotów jako wielki słownik kryjący w sobie ogrom znaczeń. Będąc w Krakowie, koniecznie wybierzcie się na Zabłocie! To jedna z niewielu okazji żeby na własne oczy zobaczyć prace Spoerriego.

——

Daniel Spoerri, Sztuka wyjęta z codzienności

Wernisaż: 20.10.2016, MOCAK

Czas trwania wystawy: 21.10.2016–2.4.2017

Kuratorka: Maria Anna Potocka