„Mam 30 lat” to projekt Natalii Sajewicz, tegorocznej absolwentki wydziału grafiki na Warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. „Mam 30 lat” to książka kierowana, jak sam tytuł wskazuje, do pokolenia współczesnych 30 latków (+/-) . Siłą projektu jest poczucie humoru autorki oraz jej bezpretensjonalne podejście do problematyki formy. Z jednej strony książka zabiera nas w sentymentalną podróż w czasy naszej młodości, budzi wspomnienia, a zarazem komentuje sytuacje współczesnych trzydziestolatków.

Na pierwszych rozkładówkach tego niezwykłego elementarza poznajemy dwójkę bohaterów Alę i Arka jako kilkuletnie dzieci oraz dobiegających trzydziestki dorosłych. Na kolejnych stronach odnajdujemy zjawiska, które kształtowały ich osobowość oraz dowiadujemy się jak sobie radzą w dorosłym życiu. Forma elementarza skłania do czynnego udziału w książce. Wypełniając kolejne strony wyruszamy w podróż w czasie do własnego dzieciństwa. ”Mam 30 lat” to activebook dla dorosłych, a najtrafniej opisuje go sama autorka:

„Mam 30 lat…

Zdążyłam się już do tego przyzwyczaić. Niby nic wielkiego, dwójka zmienia się w trójkę, poza tym wszystko po staremu. Czy przekroczyłam Rubikon? Będąc dzieckiem, wyobrażałam sobie dorosłość oglądając serial „Dynastia”. Osiedle wtedy pustoszało, dzieci przestawały grać w klasy, żeby zobaczyć jak anielska Krystle walczy z Alexis o Prawdę, Dobro i Piękno. Marzyliśmy o przygodach w egzotycznych krainach, gdzie rósł pieprz i wanilia, lub o podróży statkiem kosmicznym. Rodzice martwili się , czy wystarczy im do pierwszego, a ja zastanawiałam się, co to znaczy, że mama pracuje na „goły etat”. Wszyscy jednak mieli nadzieję, że koło fortuny ob­róci się na ich korzyść. Moje koleżanki i koledzy spod bloku biegali z kluczem na szyi, ryzykując jedynie to, że padną ofiarą czarnej wołgi, którą podobno widziano w okolicy.

Kim jesteśmy teraz? To pytanie leży u podstaw mojego pro­jektu, który odwołuje się do kultury popularnej i życia codziennego pokolenia urodzonego w czasach baby boomu lat 80. w kraju nad Wisłą. Jego forma graficzna nawiązuje do publikacji edukacyjnych – znanych z polskich przedszkoli i pod­stawówek „zeszytów ćwiczeń”. To ćwiczenia z pamięci, auto­analizy i nie/logicznego myślenia.”

Dowiedz się więcej TUTAJ.